อุบัติเหตุนั้นเป็นเหตุเกิดเหตุการณ์ที่มีขึ้นได้อย่างไม่คาดฝันมาก่อน เหตุการณ์ที่มีขึ้นสามารถเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ร่างกายและทรัพย์สินหรือไม่ก็ตาม เรียกว่า อุบัติเหตุ แต่ถ้าหากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้เกิดผลเสียเราเรียกว่า อุบัติภัย และสิ่งนึงที่จะสามารถป้องกันภัยต่างๆได้ จากการเกิดอุบัติเหตุนี้ก็คงเป็นอุปกรณ์นิรภัย อาทิเช่น รองเท้าหัวเหล็ก

ชนิดของรองเท้านิรภัยสามารถจัดประเภทของรองเท้านิรภัยที่ใช้ในการคุ้มกันอันตรายต่างๆ ตามประเภทการใช้งานได้ 4 ประเภทดังนี้

1. รองเท้าหัวเหล็กหรือว่ารองเท้าหนังหัวโลหะ

รองเท้าหัวเหล็กประเภทนี้ได้รับความนิยมใช้ในประเทศเรามาก ใช้ในอารักขาสิ่งของกระแทก สิ่งของหล่นทับ รองเท้าหัวเหล็กเป็นรองเท้าหุ้มส้น หุ้มข้อ หรือหุ้มแข็ง มีเหล็กหัวบัว(หัวโลหะ) คลุมป้องกันแถวนิ้วเท้าทั้งหมด รองเท้านิรภัยที่มีแผ่นเหล็กรองลงมาจากที่ฝ่าเท้าจะใช้สำหรับงานซึ่งต้องเกี่ยวข้องกับของมีคมบาด หรือทิ่มลอดทะลุใต้ฝ่าเท้าขึ้นมา ส้นรองเท้าพร้อมกับพื้นรองเท้ามักจะเป็นดอกไม่ก็ลายพื้นยางเพื่อกันไถลลื่น หกคะเมน รองเท้าหัวเหล็กนี้ แบ่งออกเป็น 3 ระดับ ตามความทนทานต่อแรงกดและแรงกระแทกที่บริเวณเหล็กหัวบัว

2. รองเท้าหัวเหล็กที่ใช้ในโรงหลอมและหล่อโลหะ

รองเท้าหัวเหล็กที่ใช้ในอุตสาหกรรมจำพวกนี้ ต้องเป็นรองเท้าหัวเหล็กที่ทำจากวัตถุกันความร้อนได้ ด้านบนของรองเท้าหัวเหล็กควรจะมีการคลุมแนวขาให้สูงขึ้นมา ด้วยว่าป้องกันการกระเด็นหรือตก จากโลหะเหลวที่หลอมละลาย

3. รองเท้าหัวเหล็กสำหรับงานที่เกี่ยวข้องกับงานกระแสไฟ

รองเท้าหัวเหล็กประเภทนี้ต้องมีคุณลักษณะเป็นฉนวนไฟฟ้าที่ดี ปกป้องหยาดเหงื่อหรือที่ชุ่มชื้นของบริเวณเท้าและฝ่าเท้า ซึ่งหยดเหงื่อและความชื้นเป็นสื่อนำกระแสไฟฟ้าเข้าสู่ร่างกายได้ดี รองเท้าหัวเหล็กที่เก่าห้ามซ่อมแซมโดยใช้ตะปู หรือลวดตรึงเนื่องมาจากสิ่งเหล่านี้นำกระแสไฟเข้าสู่ร่างกาย ทำให้เกิดผลร้ายถึงชีวิตได้

4. รองเท้าหัวเหล็กที่ใช้ในบริเวณที่มีหรือแปลกใจว่ามีสารหรือของผสมที่ไวไฟ

โดยรองเท้าหัวเหล็กแบบนี้จะป้องกันไฟฟ้าสถิติที่ปรากฏจากร่างกายมนุษย์ ซึ่งอาจเกิดการเหนี่ยวนำ ทำให้บริเวณดังกล่าวเกิดการระเบิดหรือลุกไหม้ขึ้นได้ รองเท้ากลุ่มนี้จะมีค่าความต้านทานกระแสไฟฟ้าได้ในอัตราต่างๆหลายระดับ ซึ่งผู้ปฏิบัติงานต้องทำความเข้าใจว่าแนวที่ตนปฏิบัติการ ควรใช้รองเท้าหัวเหล็กที่มีความต้านทานกระแสไฟฟ้าระดับไหน

โดยปกติแล้วร่างกายคนเราสามารถสังเคราะห์คอลลาเจนขึ้นได้เอง แต่ถ้าว่าศักยภาพในการสร้างคอลลาเจนให้กับตัวเรานั้นเริ่มทรุดโทรมลงเมื่อมีวัย 20-25 ปี และจนถึงเราวัย 40 ปี ความชำนาญในการสร้างคอลลาเจนนั้นก็จะเพลาลงไปถึงลำดับชั้นครึ่งหนึ่งและครั้งวัย 60 ปี จะเหลือเพียงไม่ถึง 20% การขาดคอลลาเจนนั้นจะเป็นเหตุให้ร่างกายของเราก้าวย่างวัยแก่โดยเร็ว ทั้งจากที่ร่างกายได้สารโปรตีนไม่พอเพียงและจากการที่อายุมากขึ้น ยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนคือหนังที่เกิดการเหี่ยวย่น เพราะปัจจัยหนึ่งคือคอลลาเจนนั้นเป็นเหตุให้ผิวหนังเต่งขึ้นได้ ดังนั้นเราจงจะบำรุงรักษาตามความพอเหมาะของอายุที่เพิ่มมากขึ้นด้วย และยังมีอีกมากมายต้นสายปลายเหตุที่ทำร้ายคอลลาเจน เช่น แสงพระอาทิตย์ ความสว่างจากหลอดไฟฟ้า มลภาวะ อนุมูลอิสระ พร้อมกับความเครียดมากมาย พบว่าคนที่ตากแสงแดดมากและอยู่ท่ามกลางมลพิษผิวหนังจะเหี่ยวย่นง่ายกว่าคนที่ตากแสงแดดน้อย เหตุเพราะรังสียูวีในแดดจะทำร้ายคอลลาเจน ภายในแดดจะมีรังสียูวีบี ซึ่งสรุปมาจาก อัลตราไวโอเลตเบริน เป็นตัวทำให้ผิวไหม้ ส่วนในความสว่างจากหลอดไฟฟ้าจะมีรังสียูวีเอ ซึ่งย่อมาจาก อัลตราไวโอเลต แอบเซนต์เบริน เป็นรังสีที่ไม่ทำให้ผิวไหม้แดง แต่จะทำร้ายคอลลาเจนได้มากกว่า เพราะทะลุทะลวงสู่ผิวได้ลึกกว่า

นอกจากนี้คอลลาเจนยังมีคุณค่าอื่นๆ อีกเยอะ ดังเช่น

มีส่วนช่วยของเหงือกและฟัน เพื่อความคงทนของฟันควรเสริมด้วยคอลลาเจนเป็นปกติ เหตุด้วยโครงสร้างของเหงือกเป็นส่วนใหญ่คือคอลลาเจน เช่นนั้นเมื่อเหงือกแข็งแกร่งก็จะทำให้ฟันของเรานั้นทนด้วยเหมือนกัน

มีความช่วยของเส้นโลหิต เนื่องมาจากผนังเส้นเลือดชั้นข้างนอกสุดประกอบด้วยคอลลาเจนเป็นส่วนประกอบ เมื่อมนุษย์เราอายุมากขึ้นคอลลาเจนก็จะทำลายไปบางส่วน จึงเป็นสาเหตุให้เส้นเลือดขาดความยืดหยุ่น คอเลสเตอรอลและเกล็ดเลือดก็จะเกาะกุมอยู่แถวผนังหลอดเลือด ทำให้เส้นเลือดฝอยอุดตันได้นั้นเอง

มีความช่วยของผมและหนังศรีษะ เนื่องจากว่าหนังศรีษะมีองค์ประกอบของคอลลาเจนอยู่ เพราะฉะนั้นถ้าตัวของเราขาดคอลลาเจนจะทำให้ผมมีปัญหาขึ้นได้ ตัวอย่างเช่นผมขาดสารอาหาร ซึ่งเป็นสาเหตุให้ผมร่วง ผมมีขนาดเล็ก ขาดง่าย แตกปลาย และอาจเกิดผมร่วงตามมา เล็บ คอลลาเจนเป็นโครงสร้างของเล็บ ถ้าหากขาดคอลลาเจนจะทำให้เล็บบอบบาง หักง่าย และงอกช้า การทาเล็บเป็นประจำจะทำให้คอลลาเจนในเล็บถูกทำลาย

หลายๆคนคงจะรู้จักหรือคุ้นหูกับคำว่า “คลังสินค้า หรือ โกดังให้เช่า” บ้างแล้วใช่ไหมค่ะ  วันนี้เราจะมาดูกันว่ามันมีกี่ประเภท แล้วแต่ละประเภทมีอย่างไรบ้าง

ประเภทของคลังสินค้าหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า โกดังให้เช่า ในประเทศไทยมี 3 ประเภท

1. คลังสินค้าสาธารณะ (Public warehouse) เช่น องค์การคลังสินค้า คลังสินค้าทัณฑ์บน เปิดให้บริการเช่า โดยทำสัญญาเช่า มีหลายชนิด เช่น

1.1 คลังสินค้าสำหรับสินค้าทั่วไป (General merchandise warehouse)

1.2 คลังสินค้าพิเศษ (Special commodity warehouse) เช่น คลังสินค้าผลไม้ ลิ้นจี่ ลำไย เป็นต้น

1.3 คลังสินค้าทัณฑ์บน (Bonded warehouse) คลังสินค้านำเข้าจากต่างประเทศของศุลกากร จะไม่เสียภาษีนำเข้า จนกว่าจะนำออกจากคลัง

2. คลังสินค้าเอกชน (Private warehouse)

คลังสินค้าที่เอกชนหรือธุรกิจต่าง ๆ สร้างขึ้นมาเพื่อใช้เก็บรักษาสินค้าของตนโดยเฉพาะ เพื่อรอการจัดจำหน่ายและการกระจายสินค้า ซึ่งคลังสินค้าประเภทนี้จะควบคุมการดำเนินงานและรับผิดชอบด้านการบริหารคลัง สินค้าที่มิได้แสวงหาประโยชน์จากการรับฝากสินค้าจากบุคคลภายนอก

3. คลังสินค้าเพื่อกิจกรรมพิเศษ (Special warehouse) คลังสินค้าที่ใช้สำหรับเก็บรักษาผลผลิตทางการเกษตรกรรม เช่น คลังสินค้าผลไม้ ลิ้นจี่ ลำไย เป็นต้นประเภทของคลังสินค้า ตามลักษณะการครอบครอง

คลังสินค้าเอกชน Private Warehouse เป็นทรัพย์สินขององค์กรเจ้าของสินค้า Owner ซึ่งบริหารและการดำเนินการเองทั้งหมด เก็บเฉพาะสินค้าที่ต้องการ

คลังสินค้าสาธารณะ Public Warehouse เป็นคลังสินค้าที่ผู้ประกอบการทำธุรกิจรับดำเนินการติดตั้งระบบการ คลังสินค้าให้กับหลายองค์กรมาใช้บริการ

ส่วนมากแล้วคลังสินค้า หรือ โกดังใช้เช่า  จะไม่ค่อยนิยมสร้างกันในพื้นที่กรุงเทพมากเท่ารัยนัก  เนื่องจากการสร้างพื้นที่ดังกล่าวต้องใช้ปริมาณพื้นที่มากอยู่เหมือนกัน  และพื้นที่ที่สร้างต้องสะดวกต่อการเดินทางในการขนส่งสินค้าอีกด้วย

ดังนั้นจึงนิยมสร้างคลังสินค้า หรือ โกดังให้เช่าในพื้นที่ต่างจังหวัด แต่ก็ไม่ไกลจากโรงงาน หรือสถานที่ผลิตสินค้านั้นๆมากนักเพื่อความสะดวกในการขนส่ง เช่น คลังสินค้า หรือ โกดังให้เช่า นนทบุรี   โกดังให้เช่านครปฐม  หรือโกดังให้เช่าhttp://www.warehousebkk.com หลายๆ แห่งที่มีพื้นที่ไปไกลจากจุดกระจ่ายสินค้าหรือผลิตสินค้ามากเทารัย หากจุดผลิตสินค้านั่นอยู่ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร